✍مصطفی بیگی، روزنامه‌نگار

🔹بنده از دهه‌ی هفتاد به عنوان روزنامه‌نگار و مدیر شهری در استانهای ایلام و تهران، خدمتگزار مردم بوده‌ام و به دلیل شم خبرنگاری‌ام و فعالیت‌های اجتماعی‌ام، به تجربه آموخته‌ام که شاه‌کلید توسعه‌ی استان، نماندن در حصار تنگ‌ “از قلاجه‌کوه تا کبیرکوه” است و در این میان عادت‌زدایانی که به سان قهرمانان در خلاف رود شنا کنند می‌توانند افق‌های تازه‌تری فراروی توسعه‌ی استان بگشایند.
سرکار خانم سارا فلاحی از زمان ورود به مجلس علاوه بر کار نمایندگی‌اش، که در اینجا مجال ورود به آن نیست، در قد و قامت یک کنشگر ملی برآمده و تراز ایلام را در سطح ملی مطرح کرده و به تنهایی کار صدها صدهزار مرد را انجام داده است.
پرواضح است که رسیدگی به حوزه‌ی انتخابیه اهمیت دارد و در راستای همین اهمیت است که هر هفته در میان مردم ایلام و حوزه انتخابیه است و تمام مسائل را از نزدیک رصد می کند و گواه این ادعا اسناد تصویری حضور ایشان برای رتق و فتق امور مردم استانش است اما واضح‌تر آن است از یاد نبریم که نمایندگان در بدو ورود و آغاز به کار سوگند یاد می‌کنند که نماینده‌ی همه‌ی ایرانند و اتفاقا جسارت خانم فلاحی در دو جبهه قابل ستودن است:
-در همین مدت کوتاه، وی به عنوان یک سخنران در سطح ملی، شناخته شده
-به عنوان اصلی‌ترین نماینده‌ی بانوان در سطح کل کشور مطرح شده
سفر ایشان به استان کوردستان و سایر استان ها و در قامت یک شخصیت ملی و تراز اول بانوان، اقدامی ستودنی است که بعدی ملی به کار سیاسی و اجتماعی به استان خواهد داد و قطعا پیامد آن حرف‌شنوی مسئولین کشوری از ایشان و سایر ایلامیان برای حل مشکلات ایلام خواهد بود.این کنشگری در سطح ملی است که عامل پیش برنده امورات استانی خواهد بود.
این اقدام ایشان، القاگر آن خواهد بود که ایلامیان فقط نگهبان دم در خانه‌ نخواهند بود بلکه اثبات خواهند کرد “همه جای ایران، سرای من است” و شخصیتی ملی و فرااستانی پیدا کرده‌اند و خود را صاحب‌خانه و مطالبه‌گر در سطح ملی می‌دانند و سقف آسمانشان و افق دیدگاهشان را از چغاسبز فراتر برده‌اند چرا که نسل جدید ایلام که حالا دکتر سارا فلاحی‌ها آن را نمایندگی می‌کنند دریافته‌اند که “حلقه‌ی مفقوده‌ی توسعه‌ی ایلام” دیده نشدن در سطح و در مقیاسی ملی است. نقیصه‌ای که امید است کنشگری‌های ملی دکتر فلاحی سنگ بنای جبران آن باشد و چراغی در خانه‌ی مردم ایلام بیفروزد که رقص شعله‌ش در هر کران پیدا باشد و بر ماست که از او و امثال او حمایت کنیم، ورنه این چراغ ما، خموشست و خاموشی گناه ما، خاموشان.
اگرنه این باشد، مثل قرنها داد و بیداد، هر چه که ما فریاد بزنیم باز هم یا به کوه قلاجه برخواهد خورد و یا به کبیرکوه و در این صورت به جای رسیدن فریاد مطالبه‌گری ما به مرکز، پژواک آن به خود ما برخواهد گشت و آنچه که به جایی نرسد فریادست و بس.
دست مریزاد خانم دکتر، چهره‌ی ملی ایلام.