ایلام نو / سید حرمتالله موسوی مقدم / دهه اول محرم بهار بیرق ، کانون کُتل و عیدانه علم های رنگارنگ در همه جای ایران و جهان است، رایحه نام و نور نوّار امام حسین(ع) اصلی ابدی ، باران احسان و اوج اعجاز الهی است و در هر فصلی که رخ کند، چون تحفه توحید و ابر عاطفه، گریه آسمان و خنده زمین را در پی دارد.

کمال بی زوال و شمیم شورانگیزی که عشق می‌ جوید و از آن لاله می‌ روید، آخرین روز از اولین دهه ماه محرم که نیاکان و گذشتگانمان بدان ( طوق ) هم می گفتند در سطح استان منشاء ابتکارات و مطلع اقدامات بدیع و چشم نوازی در حوزه فرهنگی و اجتماعی فراوانی است که جز عشق و ارادت به حسین ابن علی(ع) هیچ چیز دیگری نمی‌تواند باعث و بانی این شاهکارهای شیرین باشد.

خیمه آرایی در محلات ، پرچم دوانی بر بام منازل ، بیرق چرخانی بر مناره مساجد ، هیات گردانی در معابر عمومی ، عَلَم افشانی پیر غلامان و زائر نوازی و عشق پردازی یاران حسین (ع) نگینی بر خاتم جهان و الهام بخش یک فرهنگ کامل انسانی است.

در عاشورای امسال رنگین کمان عشق ، ایثار و ارادت ایلامیان شورآفرین بازار بندگی را تسخیر و همه اذهان مردم ایلام را نیز اجیر کرده بود، در این محشر موجه به عشق حسین فاطمه (س) و ارادت امیر سپاه و علمدار لشگر عاشورا کشتی نشینان ساحل سرافرازی یکی گُل تقدیم می کرد ، دیگری گُلاب هدیه می داد ، آن یکی گِل مُتبرک اهدا ، بنده ای دیگر بساط آتش و اسپند برپا کرده و همه بر مظلومیت شهید کربلا اشک می‌ ریختند و به عشق سردار سربدار تاریخ بشریت امیدوار بودند.

در آوردگاه عاشورای امسال جماعتی مَشکِ مُراد سقای کربلا بر دوش و آب حیات هبه می‌کردند ، دسته ای بیاد سرباز شیرخوار امام حسین(ع) گهواره می گرداند و جمع دیگری به یاد ایتام امام آزادگان عالم با پای برهنه بر سر و سینه می زدند و قاتلان سالار کربلا را لعن و نفرین می‌کردند.

عزاداران دیگر موکب میهمانی مستقر و به نیابت از قمر منیر بنی هاشم (ع) آب گوارا و شربت شیرین بذل کرده و بیاد آتش خیام اهل بیتذ(ع) رایحه رنگین و شمیم شوکران بر سرو قامت عزاداران اباعبدالله الحسین(ع) می پاشیدند.

بانوان بصیر ایلامی به حرمت ام المصایب حضرت زینب کبری (س) طفلان و نوزادان و قنداقه پوشان مسیر عاشقی را نوازش کرده و بخاطر ستم روا شده بر خاندان عصمت و طهارت (ع) اشک اسف از دیدگان جاری و مویه ماتم می‌سرودند.

در عاشورای ایلام هیچکس آرام و قرار نداشت ، یکی نان ساجی نذر می داد ، فرد دیگر انجیر باغ خود را تقدیم عزاداران حسینی (ع) می کرد، روستاییان با برکت گندم و عشایر با مَشک پردوغ مشارکت نموده و نوجوانی را دیدم که با دستمال کاغذی عرق بنشسته بر سیمای زنجیر زنان شاه دین را خشک می کرد.

ماشین داران وسیله خود را وقف سینه زنان کرده و سرویس صلواتی ارائه می‌دادند ، خانواده های با اصالت ، مسیر دستجات را آب پاشی و کارگران ساده نیز با گاری های چهارچرخ خود به کمک پیران و ناتوانان و بیماران آمده بودند .

امسال و در عاشورای استان ایلام ، واعظان با وعظ ، شاعران با شعر ، مداحان با مدح ، نویسندگان با نثر ، جوانان با عشق ، پیران با عنابه ، سواران با اسب ، ماموران با اسلحه ، مَردان با چکامه و چمر ، زنان با چاینه ، تبالان با طبل ، صاحبدلان با ساز ، صوفیان با سماء ، سوزداران با سنج و دلدادگان نیز با دهل یک سمفونی سترگ و سوز ناک را در رثای حسین(ع) و یاران با وفایش برپا کردند که صدای آن تا سما و زینتش کام زمان را سیراب کرد.

آری در عاشورای ۱۴۰۲ در ایلام خادم و مخدوم ، مدیر و مدعُو ، وکیل و موکل ، روستایی و روحانی ، داروغه و دکاندار ، فقیر و غنی ، دامدار و استاندار ، کارمند و کشاورز ، دستفروش و دانشگاهی و متمکن و مستضعف فارغ از هرگونه نام و نشان دریک صف واحد و با تن پوش سیاه و دست ادب بر سینه در عزای فرزند بتول و نور چشم رسول اشک غم از بصر جاری و مظلومیت خون خدا را فریاد زدند.

ایزد منان را شاکریم که نعمت عاشورا را در مسیرمان قرار داد و محبت آل علی (ع) را روزیمان کرد.

نگارش : سید حرمت الله موسوی مقدم